اهداف: توانمندسازی از ارکان اصلی ارتقای بهداشتی جامعه است، زیرا توجه به آن باعث افزایش رفتارهای خودمراقبتی و ارتقای سلامت در مددجو می‌شود. از آنجا که همسران جانبازان، منبع اولیه مراقبت و حمایت از همسرانشان هستند، می‌توانند نقش بسیار مهمی در توانمندسازی همسر خود داشته باشند. هدف این مطالعه، بررسی تجارب همسران مصدومان شیمیایی در توانمند‌سازی همسران خود بود.

مشارکت‌کنندگان و روش‌ها: این مطالعه کیفی در سال 1391 با روش پدیدار‌شناسی توصیفی انجام شد. 11 نفر از همسران مصدومان شیمیایی دارای پرونده پزشکی در سازمان کل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان اصفهان که در حال زندگی با ایشان بودند با نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و در مطالعه مشارکت نمودند. داده‌ها توسط مصاحبه عمیق و نیمه‌‌ساختاریافته جمع‌آوری شد، سپس با روش هفت‌مرحله‌ای کلایزی مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: از میان 217 کد اولیه حاصل از مصاحبه‌ها، 16 زیرسازه مفهومی شامل برنامه‌ریزی، آرام‌سازی، خودباوری، پشتیبانی، جابه‌جایی نقش، ایفای نقش، همکاری، همدلی، حفظ روحیه، ارزشمندی، ازخودگذشتگی، باورها و ارزش‌ها، دانش مربوط به بیماری، نگرش اجتماعی، تطبیق با شرایط و آشتی با زندگی به‌دست آمد که در دو مفهوم اصلی "اقدام برای توانمندسازی" و "قابلیت‌های فردی همسران" دسته‌بندی شدند.

نتیجه‌گیری: تجارب همسران مصدومان شیمیایی طی سال‌ها زندگی با یک جانباز شامل دو مفهوم اصلی "اقدام برای توانمندسازی" و "قابلیت‌های فردی همسران" و زیرمفهوم‌های مربوط به آنهاست که نشان می‌دهد این همسران در کنار ایفای نقش‌های متعدد همسری، مراقبتی، دارویاری و غیره، انواع مشکلات و سختی‌ها را تجربه کرده و به‌طور تجربی اقدامات موثری در جهت توانمندسازی همسر خود انجام داده‌اند.