1- گروه رفتارحرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران ، saeid.ahar@gmail.com 2- گروه رفتارحرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران 3- گروه رفتارحرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
ابزار و روشها: در این پژوهش نیمهتجربی، 45 ورزشکار مرد معلول و جانباز جسمی- حرکتی شهر یزد در سال 1394 بهصورت دردسترس انتخاب شده و بهطور تصادفی در سه گروه آزمایشی با فاصله تمرینآسایی 6، 24 و 72 ساعت قرار گرفتند. آزمون در دو مرحله اکتساب و یادداری و با استفاده از تکلیف زمان واکنش زنجیرهای متناوب صورت پذیرفت. دادهها توسط آزمون تحلیل واریانس دوعاملی با اندازههای تکراری، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند.
یافتهها: در مرحله یادگیری مهارت، اثر اصلی گروه و اثر تعاملی گروه و بسته تمرینی معنیدار نبود، اما اثر اصلی بسته تمرینی بهتنهایی معنیدار بود (0.002=p). در مرحله یادداری نیز اثر اصلی گروه و اثر تعاملی بسته تمرینی و گروه معنیدار نبود، ولی اثر اصلی بسته تمرینی معنیدار بود (0.001=p). هر سه گروه در بسته یادداری نسبت به بسته پنجم در مرحله اکتساب عملکرد بهتری داشتند.
نتیجهگیری: ایجاد فاصله زمانی تمرینآسایی، بهویژه فاصله 72ساعته، بعد از مرحله تمرین و یادگیری مهارت میتواند منجر به ارتقای فرآیند تحکیم در حافظه حرکتی پنهان در ورزشکاران معلول و جانباز شود.
Ahar S, Aslankhani M, Zareian E. Effect of Different Offline Periods on Enhance-Based Consolidation Process in Implicit Motor Memory of Veteran and Disabled Athletes. Iran J War Public Health. 2016; 8 (1) :41-47 URL: http://ijwph.ir/article-1-536-fa.html
آهار سعید، اصلانخانی محمد علی، زارعیان احسان. تاثیر فواصل متفاوت تمرین آسایی بر فرآیند تحکیم مبتنی بر ارتقا در حافظه حرکتی پنهان ورزشکاران معلول و جانباز. طب جانباز. 1394; 8 (1) :41-47